Μετά από μια μακρά περίοδο αποχής και αυτοεξόριστου εγκλεισμού σε ιδιωτικό ησυχαστήριο απόρρητης τοποθεσίας που ούτε οι δορυφόρου της google δεν μπορούν να εντοπίσουν σε συνδυασμό με στρατιωτικούς δορυφόρους και την CIA, αποφάσισα να κάνω την επανάσταση μου και σαν άλλος (μηγα-μησω) που-che-αρας να περάσω στην αντεπίθεση.
Και μόνο η σκέψη ότι εκει έξω περιμένουν αιδοιοστάζουσες πεολήκτρες έτοιμες να γνωρίσουν την απολυτή ηδονή με έκανε να αφήσω το στυλ Τομ Χανκς στον ναυαγό και να σουλουπώσω λίγο την πλούσια κώμη και να τριμάρω τα μούσια ώστε να μην μπλέκονται στην γλώσσα και να προσφέρουν extra bonus καύλας όταν lickαρω το εκάστοτε γατάκι.
Ο δρόμος για την επιστροφή στον πολιτισμό μακρύς και δύσκολος. Περιλάμβανε κατάβαση, ανάβαση οροσειράς, ορειβασία, κτηνοβασία, υπνοβασία και μετά από αρκετές περιπέτειες την άφιξη σε παραλιακό θέρετρο της ηπειρωτικής χώρας, γνωστό στέκι νεόπλουτων milfιδίων.
Η άφιξη μου προκάλεσε πανικό στον θηλυκό πληθυσμό, ακολουθούμενη από πλημμύρα κολπικών υγρών με αποτέλεσμα η υπηρεσία πολιτικής προστασίας να εκδώσει δελτίο εκτάκτων κολπικών φαινομένων.Τα νέα διαδόθηκαν σε χρόνο dt και 2 παλιοί φίλοι εμφανίστηκαν στο μπαμ.
Αφού το καυλωμένο μουνόπληθος δεν μου άφηνε πολλές επιλογές κατάφερα να ξεφύγω κρατώντας μόνο το μαγιό και το καπέλο. Τα κολλητάρια με φυγάδευσαν σε μια παραλία όχι τόσο απόμερη αλλά με λιγότερο κόσμο. Τα καυλερά βλέμματα που σκόρπιζα συνέχεια σαν πιστολέρο της far west ήταν αρκετά ώστε να κρατούν απασχολημένο το γεμάτο ερωτικό παροξυσμό θηλυκό πληθυσμό και να βοηθούν στην ακατάσχετη παραγωγή μουνοχύματος. Τα κωλοσκάμπιλα δίναν και παίρναν σε σερβιτόρες και εκκολαπτόμενες λολίτες σε σημείο που είχαν πονέσει οι παλάμες μας. Ήταν τέτοια η καύλα που ακόμα και μέδουσες έκαναν την εμφάνισή τους στην ακρογιαλιά με αυτοκτονικές τάσεις να βγουν προς τα βοτσαλάκια. η επέμβαση του στρατού ήταν καταληκτική καθώς ψέκασε την παραλία με αντικούκου και σώθηκαν και οι μέδουσες (ποιος άκουγε μετά την greenpeace) και οι γκόμενες από αφυδάτωση λόγο ακατάσχετων εκκρίσεων κολπικών υγρών.
Η απογευματινή απόλαυση της θάλασσας, του ήλιου και των καυτών topless θηλυκών υπάρξεων έδωσε την θέση της στην πολλά υποσχόμενη βραδιά.
Το σκηνικό στήθηκε σε πολύ άσπρο σε φόντο μπαράκι. Το μισοσκόταδο και η κατανάλωση αλκοόλ από τις θαμούνες έκανε την παρουσία μας σχεδόν απαρατήρητη. Κάτσαμε σε ένα πάγκο και απέναντι μας βρίσκονταν 4 ψάχνουσες 40αρες καυλιάρες. Δεν άργησαν να διασταυρωθούν τα βλέμματά μας αλλά αυτές κυρίες. Στο πιποΰψος τους(δεν ξεπερνούσαν το 1,50).
Μόνη παραφωνία η σερβιτόρα που με αναγνώρισε και άρχισε να χαδεύεται. Χωρίς να χάσω χρόνο της σκάω ένα γλωσσόφιλο υποβολής-ύπνωσης και της ψιθυρίζω: "Συνέχισε την δουλειά σου και γίνε το πουτανάκι μας. Κάνε ότι σου λέμε."
Αμέσως μας έφερε την πρώτη γύρα και μετά την δεύτερη και τις επόμενες. Οι 40αρες δεν είχαν σταματήσει να μας γδύνουν με τα μάτια. Ήταν δεδομένο τι ήθελαν. Φωνάζω την σερβιτόρα-πουτανάκι μας και της παραγγέλνω 4 σφηνάκια μισό μέρος νερό μισό μέρος ούζο.
Κινούμαι προς το μέρος τους και τους τα προσφέρω.
"Αυτά είναι από εμάς" τους λέω.
"Ευχαριστούμε καυλιάρικα αγόρια" απαντάει η μία.
"Καιρός ήταν" συνεχίζει η άλλη.
"Τι ποτό είναι αυτό?" ρωτάει η τρίτη.
"Partούζο" της λέω. "Πιείτε το και ακολουθείστε μας"
Το επιστέγασμα της επιστροφής μου συνοδεύτηκε από όργιο σε ερημική παραλία με την συνοδεία φωσφορίζουσων μεδουσών που έδιναν τον ρυθμό. Η επήρεια του αντικούκου είχε περάσει μάλλον με αποτέλεσμα ο κολπίσκος να μετονομαστεί σε "Partούζο της Μέδουσας".
